شما مثل بهانه اید... شما مثل ِ بهاريد... شما مثل ِ تمام ِ هر چه تا به حال داشتم نيستيد جدايي از تمام ِ آنچه منظور ِ من است... وجود شما بهترین حس این دنیاست.. آبی پسرانه اید... با تمام ِ دلبري ... با تمام ِ قصه هاي دلبرانه،که پیش تر هم مادرم براي كودكي هايم تعريف ميكرد... هنوز نميدانيد چقدر ميخواهمتان... زندگي كنید بهانه هاي قشنگ ِ من براي عاشقي زندگي كنید و آرام آرام بزرگ شوید... شما از بهار هم تازه تريد... شما از خوابهاي قشنگ ِ دم صبح هم شیرین ترید... عزیزای مامان... آنقدر برای من عزیزید که این روزها خودم را فراموش کرده ام شما کودکی های منید یا کودکی های پدرتان؟؟؟ که انقدر دلنشین و دلبرانه اید ! مهم نیست.مهم آن...